Πανεπιστήμια δίχως ακαδημαϊκή ατμόσφαιρα

Η υπόθεση της εισβολής και της κατάληψης της Νομικής Σχολής από λαθρομετανάστες έφερε στο προσκήνιο για άλλη μια φορά, και μεταξύ άλλων, το πρόβλημα του πανεπιστημιακού ασύλου. Τα επιχειρήματα που προβάλλουν όσοι υπερασπίζονται τη διατήρησή του, όπως έχει καταντήσει σήμερα, έχουν ελάχιστη σχέση με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την ελευθερία της διδασκαλίας, της έρευνας και της έκφρασης, που κανονικά πρέπει να είναι το ζητούμενο από κάθε πανεπιστημιακή κοινότητα. Αντίθετα, έχουν πολύ περισσότερη σχέση με την υποτιθέμενη ανάγκη διατήρησης μιας «ελεύθερης ζώνης», όπου δεν θα μπορεί να παρεμβαίνει η συντεταγμένη πολιτεία και ακόμη περισσότερο η αστυνομία, ακόμη κι όταν παραβιάζονται οι νόμοι.

Ασφαλώς και δεν είναι αυτό το νόημα του πανεπιστημιακού ασύλου. Το πραγματικό νόημα είναι διατυπωμένο στον νόμο του 2007, έστω και αν οι άλλες διατάξεις που περιέχει το καθιστούν στην πράξη «ελεύθερη ζώνη», εκτός της εμβέλειας του κράτους και των οργάνων του. Ωστόσο, υπάρχει μία ουσιαστική πτυχή του πανεπιστημιακού ασύλου, όπως διαστρεβλωμένα εφαρμόζεται στη χώρα μας, που έχει ξεφύγει από την παρατήρηση και τώρα επισημαίνεται από μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Από ανθρώπους, δηλαδή, που ασχολούνται σοβαρά με την έρευνα και τη διδασκαλία και θα ήθελαν άλλη ατμόσφαιρα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Οπως επισημαίνουν αυτοί οι άνθρωποι, το πανεπιστημιακό άσυλο στη χώρα μας σήμερα τους μόνους που δεν καλύπτει είναι εκείνοι τους οποίους θεωρητικά θα έπρεπε να προστατεύει. Οσους ασχολούνται με τη διακίνηση των ιδεών, την έρευνα, τη διδασκαλία και τη μετάδοση της γνώσης, που για να λειτουργήσουν χρειάζονται το κατάλληλο περιβάλλον. Το περιβάλλον που συνήθως ονομάζουμε ακαδημαϊκό και που χαρακτηρίζεται από την ηρεμία (όχι βέβαια τη μοναστηριακή), την επαφή των ερευνητών και των διδασκόντων μεταξύ τους και με τους φοιτητές, τη δυνατότητα ύπαρξης ή αναζήτησης στοιχείων που στηρίζουν και προωθούν τη γνώση.

Αυτή η ατμόσφαιρα δεν υπάρχει στα ελληνικά πανεπιστήμια και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο ή δεν βλέπει την πραγματικότητα ή ψεύδεται ασύστολα. Μία απλή επίσκεψη στους πανεπιστημιακούς χώρους αρκεί για να σχηματίσει κάποιος γνώμη, ιδιαίτερα αν έχει εικόνα από αντίστοιχα ιδρύματα του εξωτερικού. Οπως τονίζουν πολλά από τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, που δεν θέλουν να ασχολούνται με παιχνίδια εξουσίας ή με κόμματα και δεν διακατέχονται από ιδεοληψίες κατάλυσης του κράτους, έχουν δει επανειλημμένα τις εργασίες τους να καίγονται, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα στοιχεία τους να καταστρέφονται ή να κλέβονται, τους χώρους τους να λεηλατούνται, τα βιβλία τους να πυρπολούνται. Εξίσου συχνά, οι ίδιοι λοιδορούνται ή προπηλακίζονται.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, φυσικά, ακυρώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό ο σκοπός της λειτουργίας ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος. Αν μη τι άλλο, κανείς πλέον από τους παραπάνω δεν τολμά να φέρει στο γραφείο του τα αποτελέσματα της έρευνας, τα υλικά των αναζητήσεών του, τα εργαλεία της δουλειάς του. Δεν γίνεται ανταλλαγή ιδεών, δεν υπάρχει επαφή μέσα στο πανεπιστήμιο, δεν μπορεί να υφίσταται η απαιτούμενη επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων.

Το συμπέρασμα είναι ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ανάπηρο σε μεγάλο βαθμό. Οι λόγοι είναι πολλοί. Ενας από αυτούς, και μάλιστα από τους σημαντικούς, είναι η διατήρηση και η εφαρμογή του πανεπιστημιακού ασύλου όπως τη βιώνουμε σήμερα.


Του Αγγελου Σταγκου

Πηγή: Καθημερινή

Ναι, πως, το ασυλο φταιει που δεν υπαρχει ακαδημαικο περιβαλλον <<που χαρακτηρίζεται από την ηρεμία (όχι βέβαια τη μοναστηριακή), την επαφή των ερευνητών και των διδασκόντων μεταξύ τους και με τους φοιτητές, τη δυνατότητα ύπαρξης ή αναζήτησης στοιχείων που στηρίζουν και προωθούν τη γνώση.>> Επισης το ασυλο φταιει και για την εγκληματικοτητα γιατι δινει στεγη στους παραβατες και προστασια στους ταραξιες και επισης μας κλεβει τα σαντουιτς. (ναι, ειρωνευομαι). Αερολογιες ειναι αυτα,το ασυλο φταιει για την καταντια των πανεπιστημιων οσο φταιω εγω που δε χιονιζει, και για την εγκληματικοτητα δε το σχολιαζω καν..

Προφανέστατα και δεν εννοεί πως το άσυλο είναι κάτι μεμπτό και πως φταίει για όλα τα στραβά που συμβαίνουν στη χώρα (και είναι και πολλά, πανάθεμά τα!). Η κεντρική ιδέα του κειμένου, έτσι όπως την εκλαμβάνω εγώ, είναι ότι το άσυλο έτσι όπως έχει καταντήσει στην Ελλάδα έχει χάσει το νόημά και την ουσία του, διότι το εκμεταλλεύονται εξωακαδημαϊκοί συντελεστές (το είπα πολύ κόσμια ) και μόνο τόν αρχικό λόγο και στόχο ύπαρξής του δεν επιτελεί.

btw γι' αυτό σε αγαπάω ρε αφοπλίσιους, είχα ποστάρει τόσο πιασάρικο τόπικ και δεν είχε σχολιάσει κανείς..! Ένιωθα πως η τάση για αντίλογο και ανταλλαγή ιδεών είχε πεθάνει σε τούτο εδώ το φόρουμ....

Έτσι όπως τα παραθέτει ο κύριος Στάγκος υπονοεί ότι αυτό που έγινε, έγινε εξαιτίας της ύπαρξης του ασύλου, οπότε έχει διαλέξει μεριά και δεν παραθέτει απλά τα γεγονότα γύρω από αυτή το συμβάν, όπως θα έπρεπε, όντας δημοσιογράφος μιας μεγάλης εφημερίδας

Δεν είναι δημοσιογράφος, είναι αναγνώστης, το συγκεκριμένο το βρήκα στα άρθρα των αναγνωστών. Εγώ κατάλαβα ότι ένας άνθρωπος που -απ'ό,τι αναφέρει- έχει υπάρξει στο εξωτερικό κι έχει δει κάποια πράγματα παραπάνω κατακρίνει το χάος και το μπάχαλο που επικρατεί σε αυτή τη [cencored] χώρα, όπου τίποτα δεν λειτουργεί πέραν συμφερόντων και σκοπιμοτήτων. Το λέει άλλωστε ξεκάθαρα: "Ασφαλώς και δεν είναι αυτό το νόημα του πανεπιστημιακού ασύλου", ότι δηλαδή το άσυλο θα έπρεπε να υπάρχει υπό άλλες συνθήκες κι όχι υπό τις παρούσες που αντί να αναβαθμίζει το Πανεπιστήμιο το υποτιμά κι άλλο, δεν αναφέρει (ούτε υπονοεί) πως είναι υπέρ της κατάργησής του.

Αν ειναι αναγνωστης αλλαζει, ειναι ενας τυπας που εχει τη γνωμη του, δεκτο, ολοι εχουμε απο μια Η ενσταση μου ηταν σ αυτο που ειπε ο σκουληκης, οτι οντας δημοσιογραφος σε μεγαλη εφημεριδα δεν ειναι και οτι καλυτερο να βγαινει και να κανει το ασυλο εξιλαστηριο θυμα (γιατι εγω δεν ειδα να λεει πουθενα οτι μαζι με αλλους παραγοντες ειναι η παιδεια ετσι οπως ειναι, ισα ισα εμενα μου δωσε την εντυπωση οτι υποννοει οτι αν καταργηθει τα πραματα θα βελτιωθουν, @@ τουμπανα σα να λεμε) . Δε διαφωνω και πολυ με το οτι το ασυλο εχει εκφυλιστει και καταχραστει, διαφωνω καθετα στο οτι η λυση ειναι να το καταργησουμε και να δωσουμε αφορμη στα κοκαλα του παπαδοπουλου να κανουν παρτυ. Αν τα προβληματα των πανεπιστημιων ειναι 100, το ασυλο (βασικα, η εκμεταλλευση του) ειναι το 101ο, ειναι σα να λεμε οτι φταιει το πληκτρολογιο που ο υπολογιστης ειναι για πεταμα.. (Βtw, πως τα λεω ετσι, και καλολογικα στοιχεια, και λογιες εκφρασεις, η παρεα με την κορινα θα με φαει)

Μπορεί τα προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου να είναι όπως λες 100 κι αυτό το 101ο, αλλά σίγουρα δικό μου βασικό πρόβλημα θα είναι το γεγονός ότι 2 χρόνια πριν καλή ώρα κάψανε τη βιβλιοθήκη Διεθνών Σπουδών της Νομικής, πχ. Και φυσικά έχω υπάρξει κι εγώ μια από αυτούς που ντράπηκαν για το ότι είναι Έλληνες, όταν βρέθηκαν σε ξένο πανεπιστήμιο και συνειδητοποίησαν τη διαφορά Ναι, μάλλον στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, πχ, στο οποίο είχα τη χαρά να παρακολουθήσω και μαθήματα γερμανικών ή στο Πανεπιστήμιο του Κλάγκενφουρτ, στο οποίο είχα την ακόμη μεγαλύτερη χαρά να μείνω (στις εστίες πάντα, όχι σε υπό κατάληψη χώρους ) φαίνεται οι φοιτητές να σέβονται το άσυλο και να αποτελούν εκείνοι οι ίδιοι τον θεματοφύλακά του. Προφανώς και το θέμα δεν είναι η κατάργηση του ασύλου, το θέμα είναι η ύπαρξη σεβασμού απέναντι σε αυτό (γιατί εμένα το ίδιο μου κάνει είτε μπήκαν μέσα στη σχολή πρόσφυγες, είτε κάνει η ΔΑΠάρα πάρτυ και φέρνει και χορεύτριες, ξέρω γω). Απλώς θεωρώ (και διορθώστε με αν κάνω λάθος), ότι η Νομική δεν ανήκει περισσότερο σε κάποιους απ'ότι στη φοιτητική μας κοινότητα.

Γνώριζα οτι μόνο τα ελληνικα πανεπιστημια έχουν άσυλο, είσαι σίγουρη οτι έχουν και τα ξένα?

Γενικότερα στο εξωτερικό νομίζω πως οι νόμοι δεν απαγορεύουν ρητά την είσοδο της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, ωστόσο κατοχυρώνουν καθεστώς προστασίας των Πανεπιστημίων ως χώρων ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Στη Γερμανία, συγκεκριμένα, για να επέμβει η αστυνομία αρκεί να έχει πραγματοποιηθεί πρώτα έκκληση από την πρυτανεία και γενικά είναι δεδομένο και κοινώς αποδεκτό το ότι η περιφρούρηση της έννομης τάξης θεωρείται αυτονόητη, καθώς τα Πανεπιστήμια θεωρούνται χώρος εκπαίδευσης κι όχι προστατευτικός χώρος παράνομων στοιχείων. Οι Πανεπιστημιακές Αρχές, δηλαδή, εστιάζουν στη φύλαξη των ιδρυμάτων, αφού θεωρείται «εκ των ων ουκ άνευ» η προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών εντός των ιδρυμάτων.

Δεν γνωρίζω και πολλά επί τούτου(btw μαγεύτηκα λίγο από την Eva και τι έχει παρακολουθήσει και που[θέλω κάποτε να μου αναλύσεις εμπειρίες]) απλά να πω πως είμαι κατά της κατάργησης του ασύλου των πανεπιστημίων αλλά υπάρχει κάποια κατοχύρωση για μας σαν πολίτες,όταν αυτό εκμεταλλεύεται από τρίτους και η πολιτεία φαντάζει και είναι ανίκανη να διαχειριστεί τους ίδιους της τους θεσμούς;

Επίσης κάπου στο αχανές διαδίκτυο βρήκα αυτό το ενδιαφέρον(που από ότι κατάλαβα το χει βρει και η Eva)και το αφήνω εδώ και για τον Doukas.




Το πανεπιστημιακό άσυλο στο εξωτερικό

Στο εξωτερικό, η παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία είναι άγνωστη και η προστασία του πανεπιστημίου, ανθρώπων και υλικοτεχνικής υποδομής εξασφαλίζεται από ειδικό προσωπικό του πανεπιστημίου ή από αρμόδιες αρχές.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι στο εξωτερικό οι αρχές των πανεπιστημίων εστιάζουν στη φύλαξη των ιδρυμάτων, αφού θεωρείται «εκ των ων ουκ άνευ» η προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών εντός των ιδρυμάτων. Έτσι, δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθούν έκτροπα εντός των πανεπιστημιακών χώρων και να μην παρέμβει η αστυνομική δύναμη. Και αυτό διότι δεν συνδέεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με την ανεξέλεγκτη και καταχρηστική λειτουργία των πανεπιστημιακών χώρων.

Στην Ελλάδα το πανεπιστημιακό άσυλο είναι σχεδόν ταυτισμένο με τη νομοθετική ρύθμιση που αποκλείει ή δυσχεραίνει την επέμβαση της αστυνομίας σε πανεπιστημιακούς χώρους. Στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει διαφορετική έννοια. Εκεί δεν σημαίνει ότι ο πανεπιστημιακός χώρος είναι ένα άβατο για τα όργανα της τάξεως, αλλά ότι διασφαλίζεται η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών.

Eνδεικτικά, στα πανεπιστήμια των HΠA υπάρχει φύλαξη από υπαλλήλους, ενώ στα μεγάλα campus φοιτητές του ιδρύματος εργάζονται ως ωρομίσθιοι με αρμοδιότητα να «σαρώνουν» τον χώρο λειτουργώντας ως «πρώτο μάτι» για τυχόν εγκληματικές ενέργειες. Kατόπιν, τον λόγο έχουν οι αρχές του ιδρύματος και η αστυνομία.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο διευθυντής του London School of Economics Χάουαρντ Ντέιβις δυσκολεύθηκε να κατανοήσει την ερώτηση (για το άσυλο και το δωρεάν μοναδικό σύγγραμμα) που του ετέθη από Έλληνα δημοσιογράφο. «Δεν υπάρχει κανένας παρόμοιος νόμος στην Βρετανία. Η αστυνομία μπορεί να μπει στο χώρο του πανεπιστημίου όπως και οπουδήποτε αλλού. Δεν υπάρχει καν συζήτηση ή διαφωνία για αυτό το ζήτημα».

Η τήρηση της έννομης τάξης θεωρείται αυτονόητη. Οι ταραχές που ξέσπασαν στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ήταν η αφορμή να τεθούν σε εφαρμογή αυστηρότεροι κανόνες ασφάλειας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργήθηκαν ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας ενώ τα μεγάλα πανεπιστήμια έχουν ακόμη και δικά τους αστυνομικά τμήματα. Τα κρούσματα βίας – με αποκορύφωμα το μακελειό στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια το 2007 –στο οποίο 32 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από επίθεση ενόπλου – συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Η συντριπτική πλειοψηφία των δημόσιων πανεπιστημίων περιφρουρείται πλέον από ένοπλους αστυνομικούς.

Aνάλογα αυστηρά συστήματα φύλαξης των χώρων εφαρμόζονται σε όλα τα πανεπιστήμια της Δυτικής Eυρώπης. Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις πανεπιστημίων, η φύλαξη των οποίων ανατίθεται σε ιδιωτικές εταιρείες με σχετικό αντικείμενο. «Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει φασαρία μέσα στο πανεπιστήμιο και να μην παρέμβουν οι φύλακες. Και αυτό διότι γίνεται διάκριση ανάμεσα στην παρουσία του φύλακα με αρμοδιότητα την προστασία της περιουσίας του ιδρύματος και στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών και λόγου» σχολίασε σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή», πανεπιστημιακός με σπουδές στη Γαλλία, μια χώρα ιδιαίτερα ευαίσθητη σε τέτοια θέματα.

Στη Γαλλία αρκεί μια απλή έκκληση της πρυτανείας για να επέμβει η αστυνομία. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα τον Μάρτιο του 2006 όταν η αστυνομία χρησιμοποιώντας δακρυγόνα εισέβαλε στο ιστορικό πανεπιστήμιο της Σορβόννης για να τερματίσει βιαίως την κατάληψη φοιτητών που διαμαρτύρονταν για τις μεταρρυθμίσεις που προωθούσε η κυβέρνηση.

Παρόμοια είναι η κατάσταση στη Γερμανία. Ισχύει ο βασικός κανόνας ότι η αστυνομία έχει δικαίωμα κάθε φορά που αυτή το κρίνει αναγκαίο να αστυνομεύει και να επεμβαίνει στους χώρους του πανεπιστημίου.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=1718#ixzz1CcHQiK8K

Βρήκα πολλά ενδιαφέροντα άρθρα σχετικά με αυτό, κάποια είναι και ξενόγλωσσα, όταν βρω χρόνο θα τα παραθέσω! Προς το παρόν παραθέτω τις προβλέψεις του Συντάγματος και τη σχετική νομοθεσία:

Για τη δομή και
λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Άρθρο 2.
Ακαδημαϊκές ελευθερίες και Πανεπιστημιακό Άσυλο.

1. Η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η
ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα Α.Ε.Ι.

2. Δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων
και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης ερευνας.

3. (α) Ολοι οι εργαζόμενοι στα Α.Ε.Ι. όπως και οι φοιτητές είναι
ελεύθεροι να εκφράζονται συλλογικά μέσα από τα συνδικαλιστικά τους
όργανα που διευκολύνονται στη λειτουργία τους από τις Πανεπιστημιακές
αρχές.

(β) "Η ανάδειξη των εκπροσώπων των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα
γίνεται για ετήσια θητεία από το φοιτητικό σύλλογο κάθε τμήματος, ο οποίος
λειτουργεί κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού (ν. 1268/1982) είτε ως νομικό
πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου είτε μέχρι την έγκριση του καταστατικού ως
ένωση προσώπων. Μέλη του φοιτητικού συλλόγου μπορούν να είναι όλοι οι
φοιτητές του τμήματος, εκτός από εκείνους που έχουν νομίμως διαγραφεί.
Η εκλογη των τακτικών και αναπληρωματικών μελών του διοικητικού
συμβουλίου του συλλόγου από τους φοιτητές του τμήματος και με βάση τον
αριθμό των ψήφων που συγκέντρωσε σε κάθε ψηφοδέλτιο, ο καθορισμός από
το Δ.Σ. των τακτικών και αναπληρωματικών εκπροσώπων των φοιτητών στη
γενική συνέλευση του τμήματος και στο εκλεκτορικό σώμα που αναδεικνύει
τον πρόεδρο τμήματος, τον κοσμήτορα και τις πρυτανικές αρχές, καθώς
και στα άλλα πανεπιστημιακά όργανα διενεργείται με το σύστημα της απλής
αναλογικής. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών, ορίζονται από το Δ.Σ. του
συλλόγου, ακόμη και αν αυτό δεν έχει συγκροτηθεί σε σώμα".

4. Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελεύθερης
επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών,
αναγνωρίζεται του Πανεπιστημιακό Ασυλο.

5. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι. και
συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους
αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι.,
όπως αναφέρεται στη συνέχεια.

6. (α) Το όργανο αυτό είναι τριμελές και αποτελείται από τον Πρύτανη
ή το νόμιμο αναπληρωτή του και ανά ένα εκπρόσωπο του Διδακτικού -
Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) και των φοιτητών.

(β) Ο εκπρόσωπος του Δ.Ε.Π. μαζί με έναν αναπληρωτή είναι μέλη της
Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των συγκλητικών μελών του Δ.Ε.Π.
Ο εκπρόσωπος των φοιτητών μαζί με τον αναπληρωτή του είναι μέλη της
Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των φοιτητών συγκλητικών.


(γ) Το όργανο αυτό αποφασίζει μόνο με ομοφωνία των μελών του. Σε
περίπτωση διαφωνίας συγκαλείται έκτακτα η Σύγκλητος του Α.Ε.Ι. την ίδια
μέρα προκειμένου να αποφασίσει σχετικά. Η τελική απόφαση παίρνεται με
πλειοψηφία των 2/3 του συνόλου των παρόντων.

7. Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του
Α.Ε.Ι., επιτρέπεται μόνον εφ' όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα
ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.


8. Οι παραβάτες των διατάξεων της παρ. 5 για το Πανεπιστημιακό Άσυλο
τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών μετά από έγκληση του
οργάνου της παρ. 6 ή της Συγκλήτου.

Νόμος 1268/16-7-1982, ΦΕΚ Α' 87, Άρθρο 2, παράγραφοι 1-8